- Śnieżka

Kopa - Śnieżka - Kopa - Strzecha Akademicka - Samotnia - Wang

(Karkonosze) 15.06.2000

Informacje ogólne

Długość trasy: 10,8km

Najwyższy punkt trasy: Śnieżka 1603m n.p.m.

Najniższy punkt trasy: Karpacz Kościółek Wang 885m n.p.m.

Przewyższenie bezwzględne: 718m

Podejścia

Łączna długość podejść: 2,5km

Łączna wysokość podejść: 262m

Średnie nachylenie: 10,5%

Schroniska

Śląski Dom, Schronisko na Śnieżce, Strzecha Akademicka, Samotnia, Domek Myśliwski

Szczyty

Trasę pieszą rozpocząłem od Kopy (1375m n.p.m.), ponieważ wjazdu wyciągiem nie zaliczam do pokonanej trasy.

Kopa (1375m n.p.m.) jest niewielką wyniosłością na Równi pod Śnieżką. Stanowi początek tras narciarskich. Na Kopę można wjechać wyciągiem krzesełkowym z Karpacza Górnego (zajmuje to około 20 minut). Jest to najłatwiejszy sposób dostania się na Śnieżkę, która znajduje się w odległości 2,5km (wędrówka zajmuje około 50 minut). Od wschodu i południowego-wschodu podcięty stromymi urwiskami Kotła Łomniczki, od zachodu łagodniejszymi Białego Jaru. Ku północy opada zalesionym zboczem. Sam szczyt zbudowany z granitów pokryty jest płatami kosodrzewiny. Na północnym zboczu, z tzw. wiszącego źródła, wypływa Bystrzyk. Na północny zachód od szczytu stoi górna stacja kolejki krzesełkowej z Karpacza i wyciągu orczykowego.
Kopa leży na terenie KPN. Stanowi dobry punkt widokowy na wschodnią część Głównego Grzbietu Karkonoszy, Rudawy Janowickie, Karpacz i Kotlinę Jeleniogórską.

Równina pod Śnieżką (1400m n.p.m.) Szeroka i płaska przestrzeń między Śnieżką a Grzbietem Czeskim i Śląskim. Większość Równi znajduje się po stronie polskiej. Na Równi znajduję się Śląski Dom na wysokości 1394m n.p.m.

Mając 12 lat po raz pierwszy ujrzał Górę, spojrzawszy przed siebie, wzrokiem swym w jednej chwili ujrzał ogrom, wówczas nie wiedział bowiem, jakie piękno kryję się w tych dalekich ale niemal na wyciągnięcie ręki szczytach, Góra która, być może ukierunkowała jego dalsze życie, bowiem od tamtej chwili pokochał to, co zdawało się dla niego wcześniej niedostępne i nieznane, Górę dla niego szczególną która, do dnia dzisiejszego wciąż go fascynuje, i chyba do końca życia będzie go fascynować, ponieważ wraca tam zawsze kiedy ma okazję, by znów wejść na najwyższy szczyt Karkonoszy: Śnieżkę.

Góry moje góry, góreczki lesiste,
jak panieńskie wstęgi, dróżki kamieniste.
Noście stopy moje, do nieba do dolin zielonych,
kurujcie serduszko jeżeli zaboli.
Niech Wam nie zabraknie Muflona ni Smreka,
ale niech zabraknie niecnego człowieka.
Wyście rosnąc Góry lądy osuszyli,
mnogość życia na nich Wyście pobudzili.
Wyście wychowali mnie na wędrowca,
na krańcach Świata silnego chłopca.
W imię Liczyrzepy. Kłaniam nisko głowę,
śnieżyste Sudety moje wyjątkowe.

Śnieżka (1602m n.p.m.) najwyższy szczyt w Karkonoszach i jednocześnie w całych Sudetach, a także najwyższy szczyt Republiki Czeskiej. Położona na granicy polsko-czeskiej, góruje nad Kotliną Jeleniogórską, wystając 200m ponad Równię pod Śnieżką. Należy do Korony Gór Polskich i Korony Europy. Nazwa Śnieżka pochodzi z XIX wieku i wzięła się od przymiotnika śnieżna, czyli pokryta śniegiem. Jest uznawana za najbardziej charakterystyczny szczyt Karkonoszy.

Ze szczytu można podziwiać wspaniałe panoramy. Widoczność przy sprzyjających warunkach przekracza 200km. Jest tłumnie odwiedzana w okresie letnim, rzadziej zimą za względu na warunki atmosferyczne, które utrudniają jej zdobycie.

Śnieżka zbudowana jest z bardzo odpornych na wietrzenie hornfelsów – skał metamorficznych, powstałych w wyniku przeobrażenia łupków w wyniku oddziaływania intrudującej magmy granitowej w okresie karbońskim. Dzięki większej odporności na erozję budujących szczyt hornfelsów od skał otaczających, selektywna erozja doprowadziła w kenozoiku do powstania Śnieżki jako twardzielca wznoszącego się 200m nad penepleną. Po wypiętrzeniu się Karkonoszy, niewysokie wzgórze stało się najwyższym szczytem nowo powstałego pasma górskiego. Zbocza Śnieżki pokrywa gołoborze, powstałe w czasie zlodowacenia w plejstocenie. W tym samym czasie powstały kotły polodowcowe, podcinające ją od północnego zachodu i południowego zachodu.

Po stronie polskiej

kaplica św. Wawrzyńca z 1665,
budynek polskiego schroniska na Śnieżce - nieistniejący, pierwszy obiekt wybudowano w 1850, następny w 1858, ostatni w 1862 - rozebrany w latach 60. XX wieku,
budynek starego obserwatorium meteorologicznego (istniejący w latach 1900-1989),
budynek Obserwatorium Wysokogórskie Instytutu Meteorologii i Gospodarki Wodnej z restauracją (charakterystyczne "dyski") z 1974;

Po stronie czeskiej

budynek czeskiego schroniska na Śnieżce (istniejący w latach 1868-2005, ale zamknięty dla turystów już w latach 80. XX wieku),
górna stacja wyciągu krzesełkowego z miasta Pec pod Sněžkou,
kiosk czeskiej poczty,
nowy budynek czeskiej poczty w miejscu rozebranego schroniska, otwarty w 2007, najwyżej położony punkt pocztowy w Republice Czeskiej (rozpoczął działalność w czeskim schronisku w 1899, zamknięto go po aneksji Sudetów przez III Rzeszę, ponownie otwarty w 1995 w dzięki inicjatywie Jaroslavy Skrbkovej, dawnej pracownicy poczty z Wielkiej Upy).

Biały Jar – jar w środkowej części Karkonoszy, w Sudetach Zachodnich.

Biały Jar – nisza niwalna przekształcona w jar o dnie głęboko wciętej półkolistej doliny podcinającej północne zbocze Równi pod Śnieżką. Powstała w wyniku zalegania przez długi czas zlodowaciałej pokrywy śnieżnej, podczas ostatniego zlodowacenia w plejstocenie. Od górnej krawędzi jaru na wysokości około 1350m rozchodzą się w dół głębokie bruzdy szczelinowe, odsłaniające jasną zwietrzlinę granitową, od jasno szarej barwy wywodzi się nazwa jaru. Zbocza Białego Jaru porośnięte są kosodrzewiną. Rośnie tu wiele gatunków ziół. W Białym Jarze swoje źródło ma Złoty Potok.

Biały Jar jest jednym z miejsc, w którym pokrywa śnieżna utrzymuje się najdłużej w Karkonoszach. Zimą ze względu na zagrożenie lawinowe szlaki turystyczne prowadzące przez Biały Jar są zamknięte. 20 marca 1968 roku w Białym Jarze na skutek zejścia lawiny zginęło 19 osób. Jest to największa tragedia lawinowa w Polsce. Czoło lawiny miało 15m wysokości, 60m szerokości, a długość 1km. Wśród ofiar było 13 Rosjan, 4 Niemców z NRD oraz dwóch Polaków. Pięć innych osób objętych lawiną zdołało się uratować. Po tragedii powstało dużo plotek, że lawina nie zeszła samoistnie, lecz wywołali ją agenci jakiegoś wywiadu. Jednak badania naukowe i ekspertyzy dowiodły, że był to proces naturalny.

Polana (1067m n.p.m.) Duża śródleśna polana na wysokości 1050-1100m w widłach źródłowych potoków Pląsawy. Zajmuje spłaszczenie na północno-wschodnim zboczu Smogorni, poniżej Kotła Wielkiego Stawu. Na Polanie występuje charakterystyczna roślinność górska, jakkolwiek mocno zniszczona i wypierana przez gatunki synantropijne. Zajmuje obszar około 10,0 ha, ale jej granice na skutek zniszczenia okolicznych lasów są obecnie trudne do odczytania w terenie. W 1892 r. odkryto na tu źródło słabo zmineralizowanej szczawy żelazistej.

Na terenie Polany już w XVII w. powstała osada kurzacka pracująca na potrzeby kowarskiego ośrodka hutniczego. Najstarsza buda Schlingela stała już w 1670 r. na wys. 1067m. Nieco później powstało zgrupowanie kilku innych bud Haselbaude u stóp Kotków. Najstarsza buda pełniła również rolę schroniska dla wędrujących na Śnieżkę. Po 1945 r. dawne Schlingelbaude przejęło stowarzyszenie YMCA. Nosiła wówczas krótko nazwę schroniska Izabela, a w 1951 r. przejęło ją PTTK uruchamiając schronisko im. Bronka Czecha. Schronisko to było jednym z większych i popularniejszych w Karkonoszach. Dysponowało około 100 miejscami noclegowymi. W grudniu 1966 r. spłonęło doszczętnie. Widoczne są tylko nikłe jego resztki przy zakręcie drogi na Polanę, a na miejscu starego schroniska urządzono zagospodarowane miejsce odpoczynku.