Krościenko nad Dunajcem – Trzy Korony – Sokolica – Szczawnica
(Pieniny) 11.08.2010
Informacje ogólne
Długość trasy: 10,2km
Najwyższy punkt trasy: Trzy Korony 982m n.p.m.
Najniższy punkt trasy: Krościenko nad Dunajcem 420m n.p.m.
Przewyższenie bezwzględne: 562m
Podejścia
Łączna długość podejść: 4,75km
Łączna wysokość podejść: 817m
Średnie nachylenie: 10,3%
Schroniska
Schronisko PTTK Sokolica
Szczyty
Bajków Groń 716m n.p.m. nazywany również bajkowym. Szczyt w Pieninach Właściwych, objętym ochroną przez Pieniński Park Narodowy. Obecna nazwa powstała z połączenia nazw dwóch niewielkich szczytów w bezpośrednim sąsiedztwie. Jest niewybitnym wzniesieniem znajdującym się w zachodniej części Pieninek. Szczyt i większość zboczy porasta las, toteż nie ma tu punktów widokowych, jednak na sąsiednich przełęczach występują polany, takie jak Istebki oraz Wymiarki, dawniej odkrytych terenów było tutaj więcej. O okolicy, w której obecnie krzyżują się szlaki turystyczne Tadeusz Milicki w 1939 pisał: "Otwierają się przed nami czarodziejskie polany pełne różnobarwnego kwiecia. (...) porozrzucane są po nich kępy jasnych buków, ciemnych smreków, niebieskich jodeł i srebrnych brzóz." Na północnych zboczach znajdują się skałki, istnieje też jedna nieduża jaskinia.
Przełęcz Szopka 779m n.p.m. Główny węzeł szlaków w Pieninach Właściwych. Na przełęczy i poniżej niej znajdują się dwie polany. Z polany zwanej Szopką widok na pogórza Spisza i Tatry, z polany nad przełęczą widać Gorce. Polana jest koszona przez Pieniński Park Narodowy, jednak z powodu niewielkiego jej rozmiaru i częściowego już zarośnięcia widoki są ograniczone. Źródełko i ławki wzdłuż ogrodzeń krzyżujących się szlaków, estetycznie wykonane dydaktyczne tablice informacyjne. Przełęcz jest miejscem, gdzie zwykle odpoczywają turyści podążający dalej. W sezonie turystycznym bywa często zatłoczona. Szlaki rozchodzą się na Trzy Korony, do Czorsztyna, Krościenka i Sromowiec Niżnych. Przełęcz leży na najdogodniejszym i używanym od dawna przejściu łączącym Krościenko ze Sromowcami Niżnymi. W połowie XIX wieku pierwsi turyści wyjeżdżali na nią góralskimi furmankami. Leżąca w Pieninach Właściwych przełęcz Szopka oddziela Masyw Trzech Koron od Pienin Czorsztyńskich. Dawniej w jej sąsiedztwie znajdowała się altana dla turystów, często nocowali w niej flisacy. Planowano też budowę schroniska.
Trzy Korony, 982m n.p.m. najwyższy szczyt Pienin Środkowych należący do Masywu Trzech Koron. Partię szczytową stanowi pięć, zbudowanych z odpornych wapieni rogowcowych turni:
- Okrąglica – 982m n.p.m. Najwyższa, na niej znajduje się platforma widokowa z barierkami.
- Płaska (Plaska) Skała – 950m n.p.m. Na południowy wschód od Okrąglicy
- Nad Ogródki – 940m n.p.m. Na południowy zachód od Okrąglicy.
- Pańska Skała (Bryłowa) – 920m n.p.m.
- Niżnia Okrąglica (Ganek, Siodło)
Jedno z najatrakcyjniejszych turystycznie miejsc w Pieninach. Z tarasu widokowego na Okrąglicy, opadającej w dolinę Dunajca 500 metrową przepaścią, doskonały widok na przełom Dunajca i obszar Pienińskiego Parku Narodowego, a także na Tatry, Beskid Sądecki, Gorce, Beskid Żywiecki i Magurę Spiską. Przy dobrej pogodzie widać odległą o 63km Babią Górę. Trzy Korony pierwotnie zwano Pieninami. W 1834 pojawiła się w dokumentach nazwa Kronenberg (przetłumaczona na polski jako Korona), a od 1860 dopiero obecna nazwa.
Zamkowa Góra (799m n.p.m.) góra na końcu północno-wschodniego grzbietu Masywu Trzech Koron w Pieninach Właściwych. Z trzech stron ma strome, trudno dostępne zbocza, jedynie w kierunku południowym łączy się wąską granią przez Zamkową Przełęcz z Ostrym Wierchem. Północne jej zbocza opadają stromo do doliny Pieńskiego Potoku oddzielającej ją od Pieninek. W dolnej ich części znajduje się Pienińska Jaskinia. Nad nią, na grani o wysokości ok. 100m raj dla botaników - tzw. Ogródki Kingi. Schodki wyprowadzają na ruiny Zamku Pienińskiego pod północnym szczytem Zamkowej Góry. Oprócz ruin zamku znajduje się tu grota św. Kingi z jej posążkiem, postawionym tu dla upamiętnienia jej pobytu w Pieninach.
Na stromej skale znajdują się nikłe pozostałości zamku zwanego zameczkiem błogosławionej Kingi lub "Pieniny". Skała ta nosi nazwę Góry Zamkowej i znajduje się w masywie Trzech Koron. Kiedy go zbudowano - nie wiadomo dokładnie, wiadomo natomiast, że w końcu XIII wieku znalazł tu schronienie na czas napadów tatarskich dwór polski. W 1433 roku został zniszczony przez husytów. Pozostałe resztki są pokryte ziemią i zarośnięte, widać fragmenty muru z otworem okiennym, rozpoznać można także fundamenty niewielkiej izby lub baszty oraz resztki muru obronnego.
W 1938 roku T.Szczygielski prowadził tu badania archeologiczne. Ze znalezionych podczas tych badań przedmiotów można z pewnym przybliżeniem określić czas powstania zamku drugą połowę XIII wieku co zgadzałoby się z faktem przebywania tu w końcu tego właśnie wieku dworu polskiego.
Legendy o tym zamku związane są z postacią żony Bolesława Wstydliwego, Kingi, córki króla węgierskiego Beli IV.
Legenda głosi, że zbudowały go anioły "lotem skrzydlatym znosząc kamienie", aby służył Kindze za schronienie.
Podania ludowe barwnie opisują jej ucieczki przed Tatarami. Razu pewnego miała królowa uciekać na bosaka, żeby łatwiej jej było przemieszczać się po śliskich skałach. Wtedy to obtarła stopy do krwi. Biegnąc zostawiała za sobą ślady krwi i łez. Z kropli krwi wyrastały czerwone a z kropli łez białe goździki. Na jednym z kamieni, po których stąpała odcisnął się ślad jej stopy, a spod tego, na którym siadła zmęczona, wypłynął strumyk gorzkiej wody.
Innym razem Kinga uciekała wraz z siostrami zakonu, do którego wstąpiła po śmierci męża. Kiedy pościg tatarski był tuż, tuż rzuciła za siebie grzebień a z niego wyrosły natychmiast lasy trudne do przebycia. Kras, chłop napotkany po drodze podwiózł je swoimi wołami, a królowa rzuciła na jego pole szczotkę do włosów i wyrosło w jednej chwili zboże. Kras zmylił też pościg podając inny kierunek ucieczki królowej i mówiąc, że uciekała tamtędy kiedy siał owo zboże. Ale Tatarzy ścigali ją zawzięcie i wytrwale. Rzuciła za siebie różaniec i wyrosły wokół wysokie skały, rzuciła zwierciadło, a przemieniło się ono w wodę. Zgubiła pogoń, ale w końcu odnaleźli ją w pienińskim zamku i rozpoczęli szturm. Kinga rzuciła na nich swoją chustę, która zamieniła się w czarną mgłę i ukryła zamek przed oczami najeźdźców. Tatarzy strzelając po omacku trafiali w siebie nawzajem. Z czarnej chmury biły pioruny, padał deszcz i grad, drżały skały. Ci Tatarzy, którzy zdołali, uciekli.
Ostry Wierch (851m n.p.m.) szczyt w Pieninach Właściwych, w północnej grani Masywu Trzech Koron. Na południowej jego stronie znajduje się polana Kosarzyska. Szczyt zbudowany jest z wapieni rogowcowych. Jego wschodnie, strome ściany opadają w stronę Dunajca do Doliny Szerokiej, zachodnie do doliny Hulińskiego Potoku. Ze skalistego wierzchołka dobre widoki, jednak szlak turystyczny nie prowadzi przez wierzchołek, omijając go nieco po zachodniej stronie. Cała góra jest zalesiona.
Białe Skały (749m n.p.m.) – szczyt w głównej grani Pieninek w Pieninach Właściwych, położony na obszarze Pienińskiego Parku Narodowego. Nazwy Białe Skały używa również Józef Nyka w przewodniku „Pieniny”. Na niektórych natomiast mapach szczyt ten podpisywany jest jako Sutrówka. Północne zbocza są dość łagodne, ale na południu stromy, skalisty stok schodzi w dolinę Pienińskiego Potoku. Partie szczytowe są zalesione, jednak nieco niżej stoki pokrywają liczne polany – na wschód od szczytu znajduje się Kurnikówka, od której na północ leży polana Pieninki, natomiast na wspomnianym bocznym grzbiecie – między innymi Stolarzówka. Przez szczyt przechodzi znakowany na niebiesko pieszy szlak turystyczny zwany Sokolą Percią.
Czerteż (774m n.p.m.) w Pieninach Właściwych. Jest najwyższym szczytem w grani Pieninek. Znajduje się w tej grani pomiędzy Czertezikiem (772m) i Ociemnym Wierchem (740m). Dawniej nazywany też Czertezem lub Czertezym. Nazwa pochodzi od pobliskiej, zarośniętej już lasem polany, a nadana została przez Łemków, dawnych mieszkańców tych terenów. W ich języku słowo czerteż, czertiż oznacza wyrąb. Północne zbocza Czerteża opadają do Dunajca, południowe zaś do głębokiej i dzikiej doliny Pienińskiego Potoku.Szczyt zbudowany jest z wapieni krynoidowych, jest zalesiony, a od południowej strony podcięty stromym urwiskiem o wysokości ok. 170m. Urwiska te porośnięte są reliktowymi okazami sosny zwyczajnej, której wiek przekracza 100 lat, a wysokość wynosi ok. 5-8m. Ze szczytu rozciąga się wspaniały widok. Dawniej na niewielkiej polance pod szczytem stała węgierska karczma „Czarda”.
Czertezik (772m n.p.m.) szczyt w Pieninach Właściwych, będący drugą co do wysokości kulminacją Pieninek. Od zachodu sąsiaduje z Czerteżem, natomiast od południowego wschodu przełęcz Sosnów oddziela go od Sokolicy. Południowy stok jest stromy, miejscami skalisty i opada do przełomowej doliny Dunajca; północno-wschodni również opada do Dunajca, gdyż ten opływa grzbiet Pieninek z trzech stron. Przez szczyt, na którym znajduje się punkt widokowy, wiedzie Sokola Perć – fragment szlaku turystycznego z Tarnowa na Wielki Rogacz.
Sokolica (747m n.p.m.) szczyt w pn.-wsch. części Pienin Środkowych w tzw. Pieninkach. Od sąsiedniego, leżącego w tej samej grani Czertezika oddziela ją przełęcz Sosnów. Geologicznie jest to część Pienińskiego Pasa Skałkowego, zbudowana z odpornych na wietrzenie wapieni rogowcowych. Północne stoki porasta las bukowo-jodłowy, na szczycie występują reliktowe sosny (najstarsza ma ok. 500 lat). Natomiast południowe, skalne ściany opadają prawie pionowo, uskokami w 310-metrową 
przepaść do przełomu Dunajca. Nazwa szczytu pochodzi od tego, że dawniej gniazdowały w niej sokoły. Od dawna była celem turystycznych wypraw. W 1880 r. pisano w prasie: „Tylko osoby silne, umiejące dobrze chodzić po górach wdzierają się na Sokolicę. Położona jest na obszarze Pienińskiego Parku Narodowego. Obok Trzech Koron jest najpopularniejszym celem wycieczek turystycznych. Szczyt jest kapitalnym punktem widokowym na przełom Dunajca, Pieniny Środkowe, Małe Pieniny, Magurę Spiską, Tatry Bielskie i Tatry Wysokie. Aktualnie wstęp na sam szczyt Sokolicy (podobnie jak na Trzy Korony) jest płatny.
Listopad - Tatry
